Het is een tijd voor bezinning....
Dat is hoe we deze bizarre periode noemen, waar we met z’n allen in beland zijn.
Een tijd om even stil te staan bij het leven; een soort onverwachte maar vooral ongevraagde ‘reset’.
Van de een op andere dag, moeten we ons aanpassen aan een totaal onbekende wereld, die we op deze manier nog nooit eerder hebben meegemaakt. Deze omslag, die gepaard gaat met emotionele en maatschappelijke uitdagingen, heeft een grote impact op lichaam en geest.
Dit kost ons allemaal ‘energie’ zowel letterlijk als figuurlijk; mentale energie om het lichtpuntje aan de horizon nog te kunnen inbeelden en fysieke energie om te voorkomen dat je zelf in een totale lockdown terecht komt. En in deze voor ons nieuwe, onbekende en nu nog uitzichtloze situatie, waar onze emoties soms moeilijk onder controle te houden zijn, kan het een (nog) grote(re) uitdaging zijn om te kiezen voor de juiste ‘energie’ voor ons lichaam. Echt helpend is deze situatie in ieder geval niet. Zeker niet als je een ‘gezonde leefstijl nastreven’, op je to do list had staan..
Misschien is dit moment juist bij uitstek geschikt om even stil te staan bij wat ons allen lief is en gelukkig tegen een stootje kan; onze gezondheid. Door dit virus beseffen we, hoe kwetsbaar we eigenlijk zijn en dat het hebben van een goede gezondheid niet zo vanzelfsprekend is.
Geven we ons lichaam wel de juiste ‘brandstof’ die het nodig heeft, of beter gezegd, waar het ‘recht’ op heeft? Wat gezonde voeding is weten we over het algemeen wel, dat is niet zo moeilijk. Wat wel lastig kan zijn, is hiervoor te kiezen. Vooral als de omstandigheden niet helpend zijn en ‘schreeuwen’ om troostvoeding.
Tussen weten en doen zit een wereld van verschil. Vooral het ‘doen’ is helaas niet zo simpel als het lijkt. Gedragsverandering is lastiger dan we denken. Het oudste stukje brein dat we hebben, het zogenaamde reptielenbrein, dat instinctief (buiten ons bewustzijn) en primitief (op basis van emotie) reageert, is zo listig als een slang. Maar hoe misleid je een slang..? Door hem een koekje van eigen deeg te geven: onopvallend en goed doordacht. Dit vertaald naar gedrag betekent: klein en haalbaar, stap voor stap (…volgende blog hier meer over).
Deze aanpak klinkt misschien als een langdurig proces. Als mens hebben we nou eenmaal de eigenschap, onze doelen het liefst direct te willen behalen, geduld is meestal niet onze sterkste kant.. Stap voor stap klinkt als een druppel in een oceaan. Maar diezelfde oceaan bestaat uiteindelijk wel uit al die kleine druppels bij elkaar….Waarom gelijk sjouwen met 2 emmers als een druppel ook een optie is? Laten we vooral de kracht van iets kleins niet onderschatten. We zien allemaal wat onze kleine mede-aardbewoner heeft ontketend…..wie had dat gedacht?
Als ik dan toch geen kant op kan voorlopig, laat ik dan mijn tijd ‘goed’ benutten en op zoek gaan naar
die ene druppel, die hopelijk de volgende druppels los ketent en uiteindelijk de oceaan vult.
Heb ik in ieder geval weer een focus waar ik me op kan richten, en een dankbaar lijf, eind van de rit… Zoek je mee?
‘You are not a drop in the ocean, you are the entire ocean in a drop’
- RUMI -